 |
ในอดีตเมืองโบราณของดินแดนสุวรรณภูมิ
จะกําหนดตําแหน่งที่ตั้งอาคารและกิจกรรมต่าง
ๆ ตามความเชื่อทางศาสนาเป็นหลัก
ไม่ได้ใช้ศาสตร์เชิงพื้นที่มาใช้ในการวางผังเมืองอย่างเต็มรูปแบบ
จนถึงสมัยรัชกาลที่ 4
ประเทศไทยได้ติดต่อกับตะวันตก
พร้อมรับความทันสมัยเข้ามา
เกิดการพัฒนาเมืองตามแบบตะวันตก
และมีการวางผังเฉพาะพื้นที่ที่ต้องการพัฒนาเท่านั้น
ไม่มีแนวคิดจะวางผังที่เป็นมาตรฐานในระดับเมือง
จนถึงรัชกาลที่ 7 ใน พ.ศ. 2471
มีความพยายามที่จะวางผังที่ครอบคลุมพื้นที่ทั้งเมือง
โดยนำหลักการทางผังเมืองแบบสากลมาเป็นแนวทาง
มีการตั้ง
“คณะกรรมการพิจารณาโครงการแผนผังพระนคร”
การประชุมหารือและกําหนดมาตรฐานในการทํา
“แผนผังพระนคร พ.ศ. 2471”
ขึ้นเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ประเทศไทย
แม้ว่าผลของการหารือจะไม่ได้รับการดําเนินการต่อแต่อย่างใด
แต่ก็นับเป็นก้าวสําคัญของการผังเมืองแบบสากลของประเทศไทย
หลังจากนั้นก็มีการตราพระราชบัญญัติการผังเมืองและผังชนบท
พ.ศ. 2495
ซึ่งเป็นกฎหมายว่าด้วยการผังเมืองฉบับแรกของประเทศไทย หนังสือ “แผนผังพระนคร พ.ศ. 2471” มีเนื้อหาที่นําเสนอรายงานแผนผังพระนคร พ.ศ. 2471 ภายใต้การกํากับดูแลของคณะอภิรัฐมนตรี ในรายงานได้กล่าวถึง ปรากฏการณ์แวดล้อมและคําสําคัญต่าง ๆ ซึ่งผู้เขียนได้ค้นคว้า รายละเอียดของปรากฏการณ์และคําสําคัญเหล่านั้น เพื่อแสดงให้เห็นถึง สถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการผังเมืองที่เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 7... อ่านต่อที่
>> https://bit.ly/3vJjktT |
•
อ่าน e-book ได้ที่ https://elibrary-ssru.hibrary.me/
• แอป Hibrary
โหลดได้ทั้งระบบ
- Android>>https://bit.ly/3GxIXiB
- iOS>>https://apple.co/3akL0KU
• คู่มือการใช้งาน https://bit.ly/3t11i2b
*สมัครสมาชิกต้องใช้อีเมลของมหาวิทยาลัยเท่านั้น